راهنمای مطالعه:
Toggleباتوجه به تعریف ارائه شده در استانداردحسابداری سه, درآمد عبارت است از افزایش در حقوق صاحبان سرمایه بجز مواردی که به آورده صاحبان سرمایه مربوط می شود. در این استاندارد مفهوم درآمد, هر دو گروه “درآمد عملیاتی ” و “درآمد غیر عملیاتی” را در بر می گیرد .
نکته 2 :
درآمد عملیاتی زمانی شناسایی می شود که شواهد کافی مبنی بر وقوع یک جریان آتی ورودی منافع اقتصادی وجود داشته باشد و این منافع را بتوان به گونه ای قابل اتکا اندازه گیری کرد.
این استاندارد باید برای حسابداری درآمد عملیاتی حاصل از معاملات و رویدادهای زیر بکار گرفته شود:
کالا شامل کالای تولید شده توسط واحد تجاری برای فروش و همچنین کالای خریداری شده جهت فروش مجدد از قبیل کالای خریداری شده توسط یک واحد بازرگانی و زمین و سایر املاک نگهداری شده برای فروش.
ارائه خدمات, معمولا متضمن اجرای وظیفه ای مورد توافق طی مدتی معین توسط واحد تجاری است.
نکته 3 :
خدمات ممکن است طی یک یا چند دوره مالی ارائه شود. برخی از پیمانهای ارائه خدمات ماهیتا از نوع پیمانهای بلند بلند مدت است . درآمد عملیاتی حاصل از چنین پیمانهایی, طبق استاندارد حسابداری شماره 9 با عنوان پیمانهای بلند مدت شناسایی می شود.
نکته 5 :
مبالغی که به نمایندگی از اشخاص ثالث وصول می شود و به افزایش حقوق صاحبان سرمایه منجر نمی گردد. لذا درآمد عملیاتی محسوب نمی گردد.
نکته 6:
هرگاه جریان ورودی وجه نقد به آینده موکول شود, به گونه ای که طبق قرارداد منعقده بین فروشنده و خریدار و یا ضوابط معمول فروشنده , مبلغی اضافه بر بهای فروش نقدی کالا یا خدمات دریافت شود, در این حالت ارزش منصفانه مابه ازای مربوط , بهای فروش نقدی است و مبلغ اضافه دریافتی درآمد عملیاتی فروشنده محسوب نمی شود. بلکه با توجه به محتوای معامله تحت عنوان “درآمد تامین مالی ” بطور جداگانه نمایش داده می شود.
درآمد عملیاتی حاصل از فروش کالا یا ارائه خدمات باید زمانی شناسایی شود که کلیه شرایط زیر تحقق یافته باشد:
برای دانلود PDF استاندارد حسابداری سه اینجا را کلیک کنید
مقایسه استاندارد حسابداری سه (درآمد عملیاتی) با استاندارد بین المللی گزارشگری
با اجرای این استاندارد مفاد استاندارد بین المللی گزارشگری مالی 15 با عنوان درآمد عملیاتی رعایت می شود.